قدس آنلاین- هفته گذشته در رسانه ها از قول خانم شهربانو امانی- عضو شورای شهر تهران-با این شرایط بد اقتصادی نقل شد که آستر جیب همه درآمده، آستر جیب مردان که وضعیت بدتری دارد و مردان حتی عرضه اداره خان ههای خود را هم با اینکه برخی این جملات را «. ندارند توهین به مردان جامعه تلقی کردند، به نظر م یرسد برعکس، ایشان به درستی آسیب جدی موجود در بازار کار را برای مردان جامعه بیان کرد هاند، اما متأسفانه نگاه فمینیستی مانع شده به علل آن بپردازند و راه حل ارائه کنند. اینکه در جامعه، بویژه جامعه شهری ایران، مردان از نظر اقتصادی وضع بدتری دارند کاملا درست است؛ چون امثال ایشان با پیگیری شعار نادرست تساوی (و نه عدالت) در حقوق مرد و زن سبب شد ه اند بسیاری از فرصت های شغلی به جای مردان سرپرست خانوار، در اختیار زنانی قرار گیرد که هیچ وظیفه شرعی یا قانونی برای خرجی دادن در خانواده خود ندارند.

یک زن در شرایط کنونی، حاضر است با حقوق و مزایای به مراتب کمتر از مردان مشغول کار شود و بی گمان کارفرمایان هم او را به یک مرد با توقع دریافتی بیشتر ترجیح می دهند. ادارات دولتی، نهادهای عمومی و شرکت های خصوصی را نگاه کنید؛ بیشتر کارمندان اداری، یا دختران پا به سن گذاشته خانه پدر یا همسر و مادری هستند که علاوه بر شوهران خود مشغول کارند؛ فقط درصد کمی از آ نها به دلیل شرایط خاص زندگی، سرپرست خانوارند اما بقیه، عمده درآمدشان را به خودروی مدل بالاتر و زیورآلات تبدیل می کنند. نمی توان نفی کرد که برخی زنان شاغل در مخارج خانه هم کمک می کنند؛ اما درآمد کمتر در چنین خانواد ههایی به هیچ وجه با بیکاری یک پدر سرپرست خانواده یا پسر در سن ازدواج و پیامدهای فرهنگی  اجتماعی آن قابل مقایسه نیست. پسران بی شغل از ازدواج فرار یاند و خواستگاری نم یروند، اما دختران مجرد سر کار م یروند و در سنین بالا استقلال اقتصادی دارند و توقعشان از همسر آینده بسیار بالا م یرود؛ مردان سرپرست خانواده، شغل آبرومند و سپس زندگی مشترک خود را از دست م یدهند و بچه های زیادی فرزند طلاق می شوند، اما زنان دیگری علاوه بر همسران خود سر کار رفته، هزینه تأمین تجملات خود یا خرج مهدکودک فرزندشان را فراهم می آورند.
امثال خانم امانی اگر براستی به دنبال تساوی حقوق زنان با مردان هستند و معتقدند برخی قوانین و سنت ها ریشه در گذشته ها دارد و با زندگی مدرن امروزی سازگار نیست، خوب است کمی منصف باشند و در همه ابعاد به دنبال تساوی حقوق زن و مرد باشند. ایشان چرا پیگیری نمی کنند، نامه نمی نویسند و مذاکره نمی کنند تا یک امتیاز ویژه زنان نسبت به مردان  و به باور ایشان برگرفته از احکام صدها سال پیش  برداشته و زنان با مردان مساوی شوند؟
آن امتیاز ویژه چیست؟ معافیت زنان از پرداخت نفقه؛ در قوانین ما زن از تأمین مخارج زندگی معاف است و تمام مخارج زندگی به لحاظ شرعی و قانونی بر عهده مرد گذاشته شده است. اکنون اوضاع عوض شده است و زنان بسیاری شاغلند و چون خرج ضروری زندگی به عهده آنها نیست، با خیال راحت فرصت های شغلی مردان را در اختیار می گیرند. حال که امثال خانم امانی معتقدند زنان باید در کسب مشاغل اداری با مردان جامعه رقابت کامل داشته باشند، چرا ایشان دنبال نم یکند تا قانونی وضع شود و زن و مرد به نسبت و میزان درآمد، در تأمین نفقه و مخارج خانواده شریک شوند؟ آیا این عادلانه تر نیست؟

روش درست البته بازگشت صحیح به همان عرف وارد شده در اسلام براساس شناخت کامل خداوند متعال از دو جنس انسان و طبیعت زن و مرد است. پیامبر اکرم (ص) پس از ازدواج دختر بزرگوارشان فاطمه زهرا (س) با حضرت علی (ع) به طور کلی توصیه کردند کار منزل با زن و کار خارج از منزل با مرد باشد. امروز نیز باید با اقدامهای فرهنگی و اجتماعی مناسب و حساب شده، به کار منزل زنان بیشتر بها داد و منزلت اجتماعی افزون تری بخشید؛ البته بدیهی است در برخی امور که ضروری باشد نظیر پزشکی، معلمی، پرستاری و امثال آن  باید به قدر کفایت بانوان نقش آفرین باشند تا نیاز جامعه زنان به طور کامل از مراجعه به مرد نامحرم برطرف شود.